Eeuwige nacht - sporen van licht in de geschiedenis van de menselijke verpleging

(I) Kaars in de donkere kamer: van smerig beroep tot heilige roeping

Tijdens een regenachtige nacht in de sloppenwijken van Londen in 1853 rolde de koets van Florence Nightingale door met rioolwater bezaaide straten. Verpleging werd beschouwd als "het levensonderhoud van prostituees en dronkaards" toen de aristocratische dame op haar knieën zat, schrobde de lichamen van arbeiders in een door cholera geteisterde geïmproviseerde wijk. Het statistische notitieboekje dat ze met haar droeg, registreerde de grimmige realiteit dat het sterftecijfer voor amputaties in veldziekenhuizen 80%was, en de belangrijkste reden hiervoor was het gebrek aan post-operatieve zorg.

In het Barak Hospital in de Krim was de "Ring Ward" van Nightingale, die voor het eerst een verlengde bedafstand tot 1,2 meter, een eenvoudige hervorming was op basis van de perceptie van besmetting dat, samen met haar uitvinding van het Patient Call Bell -systeem, het sterftecijfer van gewonde soldaten verlaagde van 42% tot 2%. Meer diepgaand injecteerde ze wetenschappelijke waardigheid in verpleegkunde - de koperen lamp die de afdelingen patrouilleerde, niet alleen late -night gangen verlichtte, maar ook millennia van vooroordelen tegen verpleegkunde verdreef.

Wat minder bekend is, is dat Mary Seacole, een zwarte verpleegster, op de Panamakanaalplaats op bijna dezelfde tijd op eigen kosten een veldziekenhuis heeft opgezet, met behulp van kruidenremedies om patiënten met gele koorts te behandelen. De vergeten verpleegkundige pionier schreef in haar memoires: "Toen alle artsen weigerden de koortsige patiënten aan te raken, was mijn schort de isolatiegang." De vonken die door de twee vrouwen op verschillende continenten zijn ontstoken, kwamen uiteindelijk samen om de oprichtingsverklaring van de International Council of Nurses in 1912 te vormen: "Verpleging is geen dienstarbeid, maar een beroep dat intelligentie en karakter vereist."

(Ii) Onder de vleugels van staal: de onzichtbare wervelkolom van het moderne gezondheidszorgsysteem

De figuur van verpleegster Natasha wordt altijd vervaagd in klonten op de röntgenfilms van de belegering van Stalingrad in 1942 - omdat ze erop stond geen loodschort te dragen, haar enige beschermende uitrusting op te geven aan haar patiënten. Met deze keuze konden ze op 28 -jarige leeftijd sterven aan stralingsziekte, maar won een operatie voor 386 soldaten. Deze spirituele code van bijna-martyrdom is gegraveerd in verschillende vormen in de verpleegepics van elk tijdperk.

In het Hiroshima Atomic Bomb Memorial Museum is het zakhorloge van de verpleegster Ayako Takahashi te zien, met de handen permanent gestopt om 8:15. De 23-jarige verloskundige beschermde haar pasgeborene met haar lichaam op het moment van de nucleaire explosie, de hete, gesmolten zaak gelast op het schoolembleem op haar wervelkolom. En op de locatie van het World Trade Center in New York, vindt men het badge van noodverpleegkundige Erin, ingeschreven met het verslag van haar leven dat ze tot het einde hield: "21:03 uur vastgesteld intraveneuze toegang voor het 19e slachtoffer."

De offers van hedendaagse verpleegkunde zijn nog zwijgend en verlengd. Onderzoek in het Peking Union Medical College Hospital toont aan dat ICU -verpleegkundigen 436 operationele acties per ploeg moeten voltooien, met zenuwspanning die groter is dan die van luchtverkeersleiders. In oncologische afdelingen is de gemiddelde jaarlijkse blootstelling van verpleegkundigen aan cytotoxische geneesmiddelen gelijk aan 120 jaar blootstelling aan de algemene bevolking. Die chromosomen geërodeerd door chemotherapeutische geneesmiddelen, die als gevolg van frequente decontaminatie, vormen de handen, vormen de onzichtbare kosten van het wonder van de moderne geneeskunde.

(Iii) donkerste uur: de Ark of Life in the New Crown Pandemic

Op 24 januari 2020 nam bewakingsvideo van het Jingyintan Hospital in Wuhan een scène op waarin verpleegkundigen die verpleegkundigen droegen, het ziekenhuisbedden duwden en wild door een gang liepen, en de mist op het gezichtsscherm vol en gesmolten toen ze gewelddadig hijgden. Dit is de meest trieste mars in de geschiedenis van de menselijke verpleegkunde - 42.600 verpleegkundigen in 72 uur om de montage te voltooien, een gemiddelde van 11,6 uur continu werk per persoon om de beschermende kleding te redden, drukzweren op de brug van de neus om een ​​speciale medaille te worden.

In het Wuchang Square Pod Hospital heeft verpleegkundige lin ting het "ademhalingsoefeningspel" uitgevonden, waardoor patiënten met milde ziekten vingerpulsoximeters kunnen dragen om te concurreren in de zuurstofverhoging van de bloed. Dit idee, vol zwarte humor, heeft de incidentie van angst in de afdeling met 67%verminderd. On the back of the protective suit of Chen Lu, a nurse from Shanghai, there is a cartoon temperature chart that changes daily: from a frustrated bear at 39.5℃ to a cheering gesture at 36.8℃, these childish graffiti have become the warmest language of diagnosis and treatment in the intensive care ward.

Over de Atlantische Oceaan, in het Elmhurst Hospital in New York, stond hoofdverpleegkundige Maria aan op postume zorg voor elke overleden persoon wanneer lichaamstassen schaars waren. "Het laatste wat ze waarnemen zou de warmte van een mens moeten zijn, niet de kou van een lijkwade." Deze aandringen op de waardigheid van het leven weerspiegelt de geschiedenis van verpleegkundigen die stervende patiënten kalmeren met operatiekanten tijdens de pandemie van 1918.

(D) Het vervolg van licht: wanneer Lamplight de toekomst ontmoet

Bij Stanford Medical Center vandaag kan de verpleegkundige robot "Grace" venapunctuur nauwkeurig uitvoeren, maar de ontwikkelaars staan ​​erop de verpleegcode van het Florence Nightingale -tijdperk te behouden: de naam van de patiënt moet vóór elke operatie worden gesproken. Deze naleving van technologische ethiek is vergelijkbaar met de traditie van het University of Tokyo Hospital om handgeschreven temperatuurslips in zijn elektronische medische dossierssysteem te houden - die vaag trillende inktstreken verbergen een gevoel van leven dat AI nooit kan repliceren.

Van de verpleegkundigen die zichzelf verbrandden om hun dorpen te beschermen tijdens de zwarte dood tot de luchtvaartverpleegkundige specialisten die de vitale tekenen van astronauten in de ruimtestations van vandaag volgen; Van de vaccin-incubators te paard in de bergen van Yunnan, tot de bewaarrelais in cross-country orgaanoverdracht, de geest van verpleging is altijd doorgegeven door splijting. Terwijl het thema van de 2023 Internationale Conferentie van verpleegkundigen, "Voices of Nursing, vormt een gezonde planeet", is deze lamp, die twee eeuwen heeft gereisd, de meer complexe dilemma's van de moderniteit verlicht: langdurige zorg in een ouder wordende samenleving, flexibele interventies in geestelijke gezondheid en ethische herstructurering van het einde van de levensduur. ......

Terwijl we in mei bloemen voor het standbeeld van Florence Nightingale plaatsen, is het misschien beter om de staking van de Boston -verpleegkundigen te onthouden. Misschien is het nog belangrijker om het bord te onthouden dat wordt opgehouden tijdens de staking van de verpleegkundigen van Boston: "We hebben geen heldentitels nodig, we hebben veilige verpleegkundige-patiëntverhoudingen nodig." Die handen gerimpeld in zweet onder beschermende kleding, die geconditioneerde reflexen gevormd in het midden van de monitoralarmen, en die spijt van het missen van het laatste gezicht van een familielid herinneren ons voor altijd eraan dat het beste eerbetoon is dat de lichte dragers niet hoeven te worden gevoed door vlees en bloed, maar in plaats daarvan echt worden bewaakt en gevoed door het systeem.